ไอดอลของฉัน
ไอดอลของฉัน
ถ้าพูดถึงไอดอลแล้วฉันมีไอดอลมากมายเลยทีเดี๋ยว ไม่ว่าจะด้านการเรียน การงาน การเงิน แม้กระทั่งความรัก และไอดอลของฉันบางคนก็อยู่รอบๆ ตัวฉันเอง โดยเฉพาะไอดอลด้านการดำรงชีวิตเนี่ยเป็นใครเป็นไม่ได้นอกจาก "พ่อของฉันเอง" (55555+) พูดแล้วจะหาว่าเข้าข้างพ่อตัวเอง พ่อของฉันคือไอดอลในทุกๆเรื่องทุกๆด้านเลยก็ว่าได้ไม่ว่าจะเป็นด้านการทำงานพ่อของฉันทำงานได้เก่งสุดๆไปเลย เป็นคนตั้งใจทำงาน มีความกระตือรือร้น มีระเบียบวินัยตรงต่อเวลา เวลาทำงานกับเพื่อนฝูงก็เห็นยิ้มอารมณ์ดีตลอดเวลาดูเหมือนจะเข้ากันได้ดี ซึ่งแตกต่างจากตัวฉันเวลาทำงานกับผู้คนมากๆ ยิ่งมากคน ยิ่งมากความ ทำให้ฉันไม่ค่อยชอบสักเท่าไร (แต่ก็รู้นะเวลาทำงานจะไม่ให้เกิดปัญหาก็คงเป็นไปไม่ได้เราควรเลือกรับฟังผู้อื่นด้วย หาหนทางแก้ปัญหาให้ดีที่สุด จะว่าไปพูดมันก็พูดได้นะแต่ทำมันยาก) อืม...
นอกจากพ่อจะทำงานเก่งล่ะ พ่อยังเป็นไอดอลในการทำดี การรู้จักกตัญญูพ่อแม่ การทำบุญทำทานพ่อใส่บาตรทุกวัน แถมยังปลุกให้ฉันขึ้นมาใส่บาตรเกือบทุกวัน ชมพ่อเยอะแหละแม่ของฉันก็ไม่แพ้กัน ต้องยกให้เป็นคุณแม่ที่เก่งที่สุดในโลกเลย เพราะแม่ของฉันดูแลฉันเป็นอย่างดี ด้านการทำงานแม่ฉันสุดยอดไม่แพ้พ่อของฉันเหมือนกัน แม่ของฉันเป็นชอบทำอาหารด้านการอยู่การกิน แม่ไม่เคยให้อดยากเลี้ยงเป็นดีกลัวแต่ฉันไม่อิ่ม อาหารฝีมือแม่ถือเป็นอาหารที่อร่อยสำหรับฉันเสมอ(ทุกๆคนในครอบครัวเลยสินะ) ขนาดเพื่อนของฉันยังบอกเลยว่า "อาหารที่แม่ฉันทำอร่อย" (พอเล่าให้แม่ฟังก็ความอมยิ้มคะ แต่เดียวนี้ รสเค็ม จะเน้นนักไปหน่อย 555++) เรื่องการทำอาหารก็เลยยกให้แม่เป็นไอดอลไปครอง
ไอดอลของฉัยยังไม่หมดแค่นั้นหรอกนะ ยังมีไอดอลคนนี้ที่เป็นไอดอลมาตั้งแต่ ม.3 จนมาถึงปัจจุบันนี้นั้นคือดร. นิศรา การุณอุทัยศิริ นักวิทยาศาสตร์ระดับโลก ที่ตัวฉันชื่นชอบจากการได้ดูรายการ วีไอพี ตอนให้สัมภาษณ์เกี่ยวตัว ดร. นิศรา เองทำให้ตัวฉันชื่นชมในความเก่งและความตั้งใจของ ดร. นิศรา เป็นอย่างมาก ฉันได้ติดตามผลงานมาตลอด และฉันได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่งที่ ดร. นิศรา เป็นหนังสือที่สร้างแรงบันดาลใจให้กับตัวเองเป็นอย่างมาก ทำให้ทำตัวฉันคิดริเริ่มจะทำสิ่งใหม่ๆ เพื่อปรับเปลี่ยนชีวตของตัวเองในหลายๆ เรื่องและเวลาที่ฉันท้อแท้ ฉันจะนึกข้อความ ข้อความหนึ่งที่เขียนในหนังสือเล่มนั้นว่า อย่าคิดว่าตัวเองทำไม่ได้ ขอเพียงแค่มุ่งมั่นตั้งใจ และเลือกในสิ่งที่อยากทำ รวมทั้งรักในสิ่งที่ทำอยู่ ก็จะผ่านอุปสรรคต่าง ๆ ไปได้ (ยิ้มอ่อนๆ) และคนที่ทำให้ฉันเหมือนค้นพบตัวเองว่าชอบอะไร หรือทำให้รู้ว่าชอบอะไร คือ ครูศินีนาฏ วงค์ศรีชา ครูเป็นคนที่ทำให้รู้สึกว่าชอบเวลาที่ได้เรียน ฟิสิกส์ เพราะเวลาตอบคำถามจะถูกหรือผิด ครูไม่เคยบอกว่าคำตอบนั้นผิด ครูบอกว่าคำตอบของเรานั้นไม่มีผิดหรอกแต่แค่มันยังไม่ถูกที่สุด ครูให้โอกาสทุกๆคน ไม่ว่าจะเก่งหรือไม่เก่งได้แสดงความคิดของตนเอง ทำให้ฉันรู้กล้าแสดงความคิดของตนเองออกมาเพราะรู้สึกว่าคำตอบที่นั้นมันผิด!!!!! ฉันรู้สึกว่าตนเองสามารถเรียนได้เข้าใจมากขึ้น เพราะเวลาที่ไม่เข้าใจหรือไม่รู้เรื่อง ฉันจะไม่กล้าแสดงออก เพราะคนอื่นจะมองว่า โง่ หรือแบบอะไรไม่เข้าใจหรอ เรื่แงแค่นี้ ?(แล้วก็จะเสียงโวยวาย เพราะเวลาเพื่อนคนไหนไม่เข้าใจครูจะกลับไปทบทวนอีกครั้ง) อะไรประมาณนี้ แต่ด้วยอะไรหลายๆ ทำให้ชอบเวลาที่ได้เรียน "ฟิสิกส์" และทำให้ครูกลายเป็นไอดอลของฉันอีกคน
0 ความคิดเห็น: